رونمایی از ماشین شاسی‌بلند فامیل!

چه‌قدر زیاد و متنوعند تفاخرهایی که این‌روزها، در فضاهای مختلف مجازی می‌بینیم.

چند روز پیش، یکی از آشنایان، برای روز تولد همسرش، ست طلا گرفته بود و تصاویرش را در یکی از همین فضاهای مجازی معروف، قرار داده بود. البته این موارد، تنها در فضای مجازی نیست و در همین زندگی روزمره و در زندگی جاری هم، متأسفانه در تعداد و با تنوع بیشتر و در موضوعات و عرصه‌های مختلف، وجود دارد؛ همکاری، تعریف می‌کرد؛ می‌گفت چند سال پیش، خواهر و شوهرخواهرش، یک فرش خیلی نفیس دست‌بافی را گرفته بودند و از آنها رسماً خواسته بودند و دعوت کرده بودند تا برای دیدن فرششان، دسته‌جمعی به منزل آنها بروند!

دوستی هم می‌گفت: یکی از نزدیکانش، ماشین شاسی‌بلند آلبالویی‌رنگی خریده بود؛ رویش هم یک پارچه‌ای، یک کاوری کشیده بود. می‌گفت: متعاقب دعوتشان، یک کادویی هم گرفتیم؛ رفتیم منزلشان و ماشینشان را دیدیم و روکش را دسته‌جمعی، از روی ماشین کشیدیم پایین و کف زدیم! و چه‌قدر هم عکس و فیلم انداختند؛ مثل همین افتتاح‌ها و رونمایی‌های بزرگراه‌ها و پروژه‌های بزرگ که توسط مقاماتی، مانند: وزیر و استاندار و … انجام می‌گیرد که آن روکش هم از روی کتبیه‌های کنار سدها که روی آنها، خلاصه‌ای از مشخصات طرح را می‌نویسند و اینکه توسط چه کسی افتتاح شده، برداشته می‌شود.

واقعاً داریم به کجا می‌رویم. چرا بعضی از ماها، برای دیگران، زندگی می‌کنیم؟! نمی‌دانم ایرانی‌جماعت، آیا همیشه اینطوری بوده است؟ ایرانی را چه شده است؟ اینها را جامعه‌شناسان و روان‌شناسان باید واکاوی کنند و راه حلی پیدا کنند.