سلام بر لحظات نزول رحمت الهی

بر سر بام بیا؛ گوشه ابرو بنمای

روزه‌گیران جهان، منتظر ماه نواند.

اللّهُمَّ أَهْلَ الْكِبْرياءِ وَالْعَظَمةِ وَ أهْلَ الجُودِ وَالجَبَرُوتِ وَ أهْلَ العَفْو وَالرَّحْمَةِ وَ أهْلَ التَقّوى وَالمَغْفِرَة، أسْئَلُكَ بَحَقِّ هدا الْيوَمِ الّذي جَعَلْتَهُ لِلمُسْلِمينَ عيداً وَ لِمُحَمّدٍ صَلّى اللهُ عَليْه وَ آلِهِ ذُخْراً وَ شَرَفاَ وَ مَزيداً، أن تُصَلّي عَلى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أنْ تُدْخِلني في كُلِّ خَيْرٍ أدْخَلْتَ فيهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّد وَ أنْ تُخْرِجَني مِنْ كُلِّ سُوءٍ أخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آل مُحَمَّدٍ، صَلَواتُكَ عَلَيُهِ وَ عَلَيْهِمْ، اللّهُمَّ إني أسْئَلَكَ خَيرَ ما سَئَلَكَ مِنْهُ عِبادُكَ الصّالِحُونَ وَاعُوذُ بِكَ مِمّا اسْتَعاذَ عِبادُكَ الْمُخْلِصوُنَ…

رمضان، دعوتی بود برای بازیافتن خود گمشده؛ ندایی بود برای توجه به خود و خدای خود؛ ضیافتی بود برای تناول از مائده تقوا و اینک، پایان این مهمانی خدایی، عید فطر است…

سلام بر فطر.

سلام بر عید توفیق بر اطاعت.

سلام بر عید توبه و تهذیب نفس.

سلام بر عید ذکر و یاد محرومان و گرسنگان.

سلام بر زمان چیدن میوه‌هایی که از فطرت، می‌جوشد.

سلام بر فطر، سپاس نعمتی که در رمضان، نازل شده است.

سلام بر روز پیروزیِ بر خصم درون.

سلام بر عید فطر، پاداش روزه‌های خالصانه.

سلام بر مُهر قبولی انفاق‌هایِ به قصد قربت و پایان‌نامه دوره ایثار و گذشت.

سلام بر عید خداجویی و خداترسی و خداپرستی.

سلام بر پایان ماه رمضان.

سلام بر پایان ماه خداوند.

سلام بر پایان ماه نزول قرآن، از شریف‌ترین ماه‌های سال.

سلام بر پایان ماه بهار قرآن.

سلام بر پایان یک ماه عبادت و عبودیت.

سلام بر پایان یک ماه تهجد و نوافل.

سلام بر پایان یک ماه ذکر و تسبیح.

سلام بر پایان یک ماه توبه و انابت از گناهان.

سلام بر عیدی که زمین و زمان را غرق شادی و سرور کرده است.

سلام بر روزی که ساکنان زمین، به شکرانه یک ماه عبادت و نیایش، عید گرفته اند و ساکنان آسمان نیز مأمور شده‌اند تا جوایز و پاداش‌هایی را از سوی عرش الهی، برای ساکنان این کره خاکی بیاورند؛ در این روز بزرگ که زمین و زمان و آسمان در جوش و خروشند.

سلام بر عید فطر، روزی که فطرت آدمی، به واسطه سی روز اخلاص، شکوفا شده و به معطر کردن فضای زندگی انسان می‌پردازد؛ به راستی که فطرت، چه عطر دل‌انگیز و روح‌افزایی دارد و زندگی در پرتوی فطرت، چه زیباست.

سلام بر عید فطر، عید زیبایی‌های معنوی.

سلام بر عید فطر، عید بشارت و عید سعادت.

در پایان ماه مبارک رمضان و پس از یک ماه عبادت و روزه‌داری، اسلام، روز اول ماه شوال را، عید قرار داده است؛ زیرا در این روز، انسان‌ها به فطرت خود بازمی‌گردند و متوجه عظمت خداوند متعال می‌شوند؛ در این روز، مسلمانان، جسم را به وسیله غسل کردن پاکیزه کرده و با پوشیدن لباس های تمیز و خوشبو کردن خود، آن را کامل می‌نمایند.

پاکیزگی روح و جانشان نیز، به وسیله دعا و مناجات و نماز صورت خواهد گرفت و سرانجام، پاکیزگی اموال و دارایی‌های آنها، به وسیله دادن فطریه و کمک به انسان‌های فقیر و نیازمند صورت می‌گیرد.

عید فطر، عید پاکیزگی و طهارت انسان‌هاست تا از این رهگذر، به فطرت اصلی و حقیقی خویش، بازگردند. شب عید سعید فطر، شب نزول رحمت الهی و فرصتی برای پوزش طلبی از گناهان است.

در روایات اسلامی آمده که فضیلت این شب عزیز، کمتر از شب قدر نیست. شب عید فطر، شبی است که خداوند پاداش‌های خود را به مؤمنان روزه‌دار می‌بخشد و آنان را مورد رحمت قرار می‌دهد. از این رو، هر انسان مؤمن باید از این فرصت، نهایت استفاده را در ذخیره کردن ثواب و پاداش الهی و با انجام اعمال این شب، از فیض بی‌کران آن بهره‌مند گردد.

مهمترین اعمال شب عید فطر، عبارت است از: غسل کردن بعد از غروب آفتاب، خواندن زیارت امام حسین علیه‌السلام، احیای آن شب به دعا و نماز و استغفار، خواندن ده رکعت نماز، خواندن دعاهای مخصوص این شب، کنار گذاشتن زکات فطره و…

عارف وارسته، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی رحمت‌الله علیه، درباره حقیقت عید و مفهوم عمیق و والای این روز، چنین می‌فرمایند: عید، زمانی است که خداوند متعال، برای جایزه دادن و بهره‌مند کردن بندگان از نعمت‌ها، آن روز را در میان روزها انتخاب می‌کند تا برای خلعت‌ها و عطایا جمع شوند و به همگان اعلام کرده است که به درگاه او روی آورده و با اعتراف به بندگی و آمرزش خواستن از گناهان و عرضه نیازها و آرزوهایشان، برای او تواضع نمایند. خداوند نیز در تمام این موارد، به آنان وعده اجابت و اعطایی بالاتر از آرزوهایشان، بلکه بالاتر از آن چه در دل بشری خطور کرده، داده است. دوست دارد در چنین روزی، به او خوش گمان بوده و جانب امیدواری به قبول خداوند و آمرزش و عطای او را، بر جانب ترس از رد و عذابش، ترجیح بدهند.

با آنکه روزه گرفتن، در تمامی ادیان الهی وجود داشت و پیروان آن ادیان، مکلف بودند روزهای خاصی در سال را روزه بگیرند، ولی در پایان ایام روزه‌داری آنها، عیدی قرار داده نشده بود؛ این برای اولین بار و در دین مبین اسلام بود که روز پایان روزه گرفتن، روز عید و جشن و بهجت نامیده شد و این افتخار، ویژه مسلمانان است.

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در این باره می‌فرمایند: عید فطر، هدیه‌ای است که از سوی خدا، به مردان و زنان امتم داده شده و خداوند متعال چنین هدیه‌ای را پیش از من، به هیچ‌کس نداده است. آری، عید سعید فطر برای مسلمانان، هدیه‌ای آسمانی بود که در سال دوم هجرت، به آنها عطا گردید. در این سال، پرداخت زکات فطره و برگزاری نماز عید، بر مسلمانان واجب شد که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله با عنایت خاصی، به آن پرداختند و همواره به اصحاب خود توصیه می کردند که این روز را عزیز و گرامی بدارند.

عید فطر، روزی است که همه مسلمانان جهان، در کنار یکدیگر به نماز می‌ایستند و به عبادت خداوند متعال می‌پردازند و کام خویش را با حلاوت ذکر او، شیرین می‌کنند. عید فطر، نمادی از وحدت مسلمانان است؛ وحدتی که سبب ذلت و ناامیدی شیطان و نیز خواری استکبار و دشمنان اسلام می‌شود. آنها با دیدن صف‌های به هم پیوسته مسلمانان در نماز عید فطر، می‌فهمند که دیگر جایی برای عرض اندام آنان نخواهد بود و نمی‌توانند اهداف شوم خود را در جوامع اسلامی پیاده کنند. حضرت علی علیه‌السلام همواره عید سعید فطر را گرامی می‌داشتند و با جملات گهربار خود، مردم را با فلسفه این عید بزرگ آشنا می‌کردند و اهداف آن را شرح می‌دادند.

خطبه‌های ایشان در روز عید فطر، از زیباترین جملات درباره این عید است که همگان با شنیدن آن، به مفاهیم عمیق و والای این روز الهی، پی می‌برند. از این رو، آن حضرت در سخنانی چنین می‌فرمایند: ای بندگان خدا، بدانید که نزدیک‌ترین چیزی که برای مردان و زنان روزه دار قرار داده شده، این است که در آخرین روز ماه رمضان، فرشته‌ای از طرف خداوند، فریاد می‌زند: ای بندگان خدا، بشارت بدهید که خداوند، گناهان گذشته شما را آمرزید؛ پس به فکر آینده و زندگی جدید خودتان باشید که چه‌گونه خواهید زیست.

وقتی هلال ماه شوال نمایان شد، فریاد فرشتگان برخاسته می‌شود که مؤمنان، بیایید و جوایزتان را دریافت کنید. در عید فطر، مسلمانان، خدا را شکر می‌نمایند که یکی از بزرگترین کلاس‌های تربیتی اسلام را، در یک ماه دیده و از درس‌های مختلف آن، به اندازه استعداد و آمادگی خویش استفاده کرده‌اند و آن را با روح و جان خویش آمیخته و بر الواح دل‌های پاک خود ثبت نموده‌اند.

عید سعید فطر، به قشر خاصی اختصاص ندارد و تمام طبقات جامعه اسلامی، همه در صف بندگی خداوند، به دعا و مناجات با او می‌پردازند و نماز عید فطر را با شکوهی بسیار، به جا آورده و دل‌های پاک شده در ماه رمضان را آماده دریافت پندهای اخلاقی می‌سازند. در مکتب پرفیض ماه رمضان،

فطرت انسانی، جانی تازه گرفته و به صحنه زندگی گام می‌گذارد و استعدادهای معنوی آدمی را شکوفا می‌نماید و آنگاه می‌توان فرد را سعید و نیکبخت نامید. مؤمنان واقعی که زمینه خوشبختی در نهادشان بوده، در پرتو معارف روح بخش رمضان، استعداد واقعی خود را باز می‌شناسند و به سوی هدف نهایی گام برمی‌دارند و به سعادت حقیقی می‌رسند. عید سعید فطر، عید سعادتمندان و روز شکوفایی استعدادهای معنوی و روحانی است.

از مهمترین عواملی که موجب رسیدن به سعادت واقعی و بهره‌وری بیشتر این روز می‌شود، می‌توان به پوشیدن لباس نیکو، استفاده از عطر و بوی خوش، پرداختن زکات فطره، خواندن زیارت امام حسین علیه‌السلام، خواندن دعای ندبه، دید و بازدید اقوام و نزدیکان، غسل کردن و زیارت اهل قبور اشاره کرد.

در روز عید فطری، امام حسن مجتبی علیه‌السلام، عده‌ای را دیدند که سرگرم بازی‌های بی‌محتوا بودند و خنده‌های بلند سرمی‌دادند؛ در این هنگام، امام لحظه‌ای در کنارشان ایستادند و به آنها فرمودند: امروز، روزی است که بندگان خدا باید به وسیله اطاعت از دستورات او به سوی جلب رضایتش، از یکدیگر سبقت بگیرند. در این روز، عده‌ای سبقت گرفته و پیروز می‌شوند و عده‌ای نیز شکست می‌خورند؛ تعجب می‌کنم از کسانی که در این روز که نیکوکاران پاداش می‌گیرند و باطل پیشگان زیان می‌بینند، به بازی و خنده می‌پردازند. به خدا سوگند، اگر پرده‌ها فرو افتد، نیکوکار می‌اندیشد که چرا بیشتر عمل نیک انجام ندادم و بدکار می‌گوید چرا بد می‌کردم.

حضرت علی بن الحسین علیه‌السلام نیز در روز عید فطر، اهتمام زیادی به اعمال این روز داشتند و همواره دست به دعا برمی‌داشتند و به مناجات و راز و نیاز با حضرت حق می‌پرداختند؛ در بخشی از دعای ایشان در روز عید فطر، چنین آمده است: خداواندا ما به سویت توبه می‌کنیم در روز عید فطر که آن را برای اهل ایمان، روز عید و شادی قرار دادی و برای اهل دین خود، روز اجتماع و همیاری مقرر نمودی؛ پس، از گناهانی که مرتکب شده‌ایم و از کارهای ناپسندی که انجام داده‌ایم، به پیشگاه تو توبه می‌کنیم.

عید سعید فطر، از شمار اعیاد بزرگ اسلامی است که به دلیل اهمیت و عظمت خاص آن، در روایات اسلامی برای این روز، دعاها و اعمال خاصی ذکر شده است.

تمامی مسلمانان که یک ماه روزه و تسلط بر غریزه ها و خواسته‌های نفس را به منظور اطاعت از خواست الهی، پشت سر گذاشته‌اند، پایان این برنامه عظیم عبادی را جشن می‌گیرند و طبیعی است ماهی به عظمت و شکوه رمضان که سراسر فیض و برکات الهی در آن نازل می‌شود، عیدی به بزرگی فطر می‌طلبد.

البته باید به این حقیقت توجه داشت که بر اساس فرمایش حضرت علی علیه‌السلام، این روز برای کسی عید است که روزه‌اش قبول و نماز و عبادتش پذیرفته گردد و آنان که در استفاده صحیح از برنامه انسان ساز ماه رمضان، کوتاهی کرده‌اند، در پشیمانی و حسرت به سر می‌برند.

در کشورهای اسلامی دیگر نیز عید سعید فطر ارزش و اهمیت فراوانی دارد؛ مسلمانان، از چند روز قبل، خود را برای این روز عزیز آماده می‌کنند و در این روز، پس از انجام اعمال مخصوص، لباس‌های نو می‌پوشند؛ عطر می‌زنند و به دیدن یکدیگر می‌روند؛ شیرینی و شربت در مجالس و محافل و منازل بین افراد تقسیم می‌کنند و به کودکان عیدی می‌دهند؛ از آن گذشته، به کمک محرومان و مستمندان می‌شتابند و تا حد امکان، از مشکلات و نیازهای آنها می‌کاهند.

حضرت سجاد علیه‌السلام، روز عید فطر را، روز جشن و شادى و اجتماع و همیارى مسلمانان نسبت ‏به یكدیگر مى‏‌دانند و مى‏‌فرمایند: اللهم انا نتوب الیك فى یوم فطرنا الذى جعلته للمؤمنین عیدا و سرورا و لاهل ملتك مجمعا و محتشدا. پروردگارا، ما به سوى تو برمى‏‌گردیم؛ در روز عید فطرمان كه آن را براى اهل ایمان، روز عید و شادى و براى اهل ملت ‏خودت، روز اجتماع و همیارى قرار دادى.

حضرت رضا علیه‌السلام نیز در مورد نقش عید فطر در تحولات معنوى، اقتصادى و اجتماعى جامعه مى‏‌فرمایند: انما جعل یوم الفطر العید، لیكون للمسلمین مجتمعا یجتمعون فیه و یبرزون لله عزوجل فیمجدونه على ما من علیهم، فیكون یوم عید و یوم اجتماع و یوم زكات و یوم رغبه و یوم تضرع و … فاحب الله عزوجل ان یكون لهم فى ذلك مجمع یحمدونه فیه و یقدسونه.

روز فطر، عید مقرر شده تا مسلمانان، در این روز، گرد هم آیند و براى خداوند، ظهور كنند و او را به خاطر نعمت‏‌هایش، تعظیم كنند؛ پس این روز، روز عید، روز اجتماع، روز فطر، روز زكات، روز رغبت و روز تضرع و… است؛ پس خداوند بزرگ، دوست دارد مسلمانان در چنین روزى، اجتماعى داشته و در آن، او را ستایش كرده و مقدس بدارند.