میلاد عدالت

امروز، باغ‌های انسانیت، سیراب و سیراب‌تر می‌شوند؛ امروز، روز میلاد علی است؛ روز میلاد عدالت، روز میلاد یاور انسان، گنجینه اسرار، حیدر کرّار، کاتب وحی، حافظ قرآن، یاور مظلومان، فاتح خیبر، نفس پیامبر، همدم نخلستان نزدیک مدینه، جاذب و دافع، مهربان و خشمگین، سوره فتح‌المبین، سنگ حادثه، خوابیده در تخت نبی، معلم اخلاق، قرآن ناطق، حافظ علم لدنی، مخزن علوم، صدیق اکبر، فاروق اعظم، استوارترین در جهاد با مشرکان، فداکار در حد اعلا، نهج‌البلاغه‌اش، زیباترین و پرمعناترین متن عرب، جامع اضداد، فصیح در سخن گفتن، قوی‌ترین در برابر ناملایمات، شمشیرزننده در بیست و شش غزوه از غزوات پیامبر، پرچمدار پیامبر، به‌ویژه در جنگ خیبر، کسی که در جنگ احد، آن‌زمان که همه گریختند، پروانه‌وار دور شمع وجود پیامبر می‌گشت و او را محافظت می‌نمود.

در جنگ خندق، به مبارزه‌طلبی عمربن عبدود، آن ابرمرد که مظهر کامل شرک و کفر بود، کسی جواب نداد جز تو؛ تو در نخلستان‌های اطراف مدینه، می‌گریستی اما نه به خاطر خلافتت، مقام و ثروت و یا فدک، آن هدیه پیامبر به حضرت فاطمه سلام الله علیها؛ گریستی به خاطر تنهایی‌ات؛ تنهایی یک انسان.

علی‌جان، مولای ما، نام تو در یاد ماست. در میلادت، دل‌ها شادی‌ها می‌کنند؛ یا علی مگر می‌شود در آب‌ها حتی ماهیان و در آسمان‌ها، حوریان و در زمین، این باقیان، هر شبانگاهان شفق، بعد صبح فلق، نام تو را از یاد ببرند؟ یا علی ما هستیم در محیط نام تو؛ نام تو، قله ایمان و عدالت است. یا علی فخرآوری است آنکه باشد در رکاب پای تو.

ای که به گفته پیامبر، برتر است ارزش ضربتی که در جنگ خندق، بر دشمن فرود آوردی از عبادات جهانیان. ای که دست برادرت را، به خاطر سکّه‌ای از بیت‌المال، داغ زدی. ای که با قدرت الهی، دروازه خیبر، به دستت باز شد. روح تنهایت، در دنیایی که با آن بیگانه است، می‌نالد؛ به خاطر انسان بودنش به تمامی معنا. ای که موقعیتت نسبت به پیامبر، مثل موقعیت هارون، نسبت به موسی است.

ای که در سرزمین غدیر و در جمع هشتاد هزار نفری، پیامبر بشارت داد که آن‌روز، خداوند دین خود را تکمیل نموده و نعمتش را به تمامی، ارزانی داشته است. ای که تنها به خاطر حفظ اسلام، به هنگام سکوت و رنجوری بیست‌وپنج‌ساله‌ات، بر خویشتن مسلط شدی. عبادتت، چنان بود که امام سجاد، عبادتش را، تهجد شگفت‌انگیزش را، در برابر عبادت تو، ناچیز می‌داند.

ای علی هرچه‌قدر علم در میان افراد بشری پیشرفت کند، فضل و بزرگواری تو، بیشتر هویدا می‌شود. روزی فرا می‌رسد که بشر، برای رهایی از تنهایی، رهایی از بدبختی و پوچی، چاره‌ای نمی‌یابد مگر با عمل به گفتار تو. یا علی تو همانی که همه دشمنی‌ها را به جان و دل خریدی؛ چون غم محرومان را به دل داشتی. یا علی نعلینت را خود وصله می‌زدی و دنیا و قدرت را، از آن بی‌ارزش‌تر می‌شمردی.